Πολύ αναστάτωση έχει γίνει πάνω από τη δύναμη των τρισδιάστατων τμημάτων. Αυτά τα μέρη είναι σίγουρα ισχυρότερα σε μία κατεύθυνση από την άλλη και η μετατροπή μπορεί να αυξήσει αυτή τη δύναμη. Αυτό που λείπει είναι πραγματικά δεδομένα. Ευτυχώς, [Justin Lam] έχει μόνο το πράγμα για εμάς: αξιολογείται ανυψωμένο τυπωμένο πλαστικό και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.
Η τρέχουσα έρευνα της ανόπτησης 3D τυπωμένων εξαρτημάτων είναι πολύ σαν τη μεταλλουργία. Εάν βάζετε ένα τυπωμένο τμήμα κάτω από τη χαμηλή θερμότητα – κάτω από τη θερμοκρασία υάλου μετάπτωσης του πλαστικού – σχηματίζονται μεγαλύτερες κρύσταλλοι πλαστικού. Αυτή η έρευνα είναι απευθείας από την κοινωνία των πλαστικών μηχανικών και υποθέτουμε ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα για την υλική επιστήμη από τον μέσο όρο σου. Αυτά τα ευρήματα μετρούσαν την κρυσταλλικότητα ενός δείγματος σε σχέση με τη θερμότητα και το χρόνο και τα αποτελέσματα υποσχέθηκαν. Τα πλαστικά εξαρτήματα που ανιχνεύονται σε χαμηλότερη θερμοκρασία μπορούν να επιτύχουν την ίδια κρυσταλλικότητα και για το λόγο αυτό η ίδια δύναμη, αν ανιχνευθούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η υπηρεσία είναι απλή: χαμηλή και αργή είναι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνετε αυτό, το οποίο ακούγεται πολύ σαν sous vide.
Ενώ πίσω, [Justin] έχτισε έναν ελεγκτή Sous Vide για την πιο πρόσφατη μαγειρική μανία. Η ιδέα πίσω από έναν ελεγκτή Sous Vide είναι να θερμαίνετε φαγητό σε υδατόλουτρο σε χαμηλότερη θερμοκρασία, αλλά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα εδώ είναι οι πιο τρυφειακές μπριζόλες που θα έχετε ποτέ, αλλά και ισχυρότερα τρισδιάστατα μέρη. Στη δοκιμή του, [Justin] τυπώθηκαν αρκετά ορθογώνια δείγματα PLA, ρυθμίστε τη θερμοκρασία στους 70 ° C, και απομακρύνθηκε για λίγες ώρες. Τα δείγματα που ανιχνεύονται στο υδατόλουτρο είτε ψύχθηκαν γρήγορα είτε αργά. Το πρωτόκολλο δοκιμής περιλάμβανε επίσης τη μέτρηση της αντοχής σε σχέση με το ύψος του στρώματος. Το Jig Test αποτελείται από μια κλίμακα τουαλέτας, ένα πάτημα τρυπανιού και ένα κομμάτι κατσαβιδιού κεφαλής.
Αν και το πρωτόκολλο δοκιμής είναι ελαφρώς αμφισβητήσιμο, τα αποτελέσματα είναι σαφή: εργασίες ανόπτησης, αλλά μόνο εάν το τμήμα εκτυπώνεται σε ύψος χαμηλής στρώσης. Ωστόσο, τα μέρη με μεγαλύτερα ύψη στρώματος είχαν υψηλότερο μέγιστο άγχος. Είναι χρήσιμη για το σπίτι πρωταθλήματος; Αυτο εξαρταται. Η συναίνεση φαίνεται να είναι ότι αν βρίσκεστε στα μηχανικά όρια ενός τρισδιάστατου τμήματος 3D, ίσως θελήσετε να σκεφτείτε πολύ πιο συμβατική κατασκευή. Αυτή είναι μια μόνο κοινή λογική, αλλά υπάρχει πάντα το δωμάτιο για να πιέσετε το φάκελο της εκτύπωσης 3D.